Dünya Sağlık Örgütü WHO’nun 2006
yılında yaptığı bilimsel bir çalışmada bebeklerde gözlenen 6 büyük motor gelişim alanı araştırılmış ve çıkan sonuçlar Acta
Paediatrica Supplement dergisinde yayınlanmıştır: http://www.who.int/childgrowth/standards/Windows.pdf.
Bu sonuçlara dayanarak hazırladığım aşağıdaki tabloda Desteksiz Oturma, Destekle Ayaklarının Üstüne Basma, Emekleme, Destekle Yürüme, Tek Başına Ayakta Durma ve Tek Başına Yürüme gibi motor becerilerin bebeklerde ortalam kaçıncı
ayda kendini gösterdiğini ve her bir becerinin en erken ve en geç hangi aylarda
(range) gözlemlendiğini
öğrenebilirsiniz.
Motor Beceriler
|
Ortalama (M=)
|
Referans Aralığı (Range)
|
Desteksiz
Oturma
|
6 Ay
|
3.7 – 9.4 Ay
|
Destekle
Ayaklarının Üstüne Basma
|
7.6 Ay
|
4.7 – 11.7
Ay
|
Emekleme
|
8.5 Ay
|
5.0 – 13.9
Ay
|
Destekle Yürüme
|
9.2 Ay
|
5.8 – 14.1
Ay
|
Tek Başına
Ayakta Durma
|
11 Ay
|
6.7 – 17.4
Ay
|
Tek Başına
Yürüme
|
12.1 Ay
|
8.0 – 18.0
Ay
|
Bu tablodan da anlaşıldığı gibi ortalama olarak bir bebek 8.5
aylıkken emeklemeye başlasa da bazı bebekler motor gelişim alanındaki bu
beceriyi 5 aylıkken; bazıları ise 14 aylıkken gösterebilir. Emekleme becerisi, bu
alt ve üst sınırlar içinde (5.0 – 13.9 Ay) kendini gösterdiği sürece her şey
normal demektir.
Her bebek kendi içinde
benzersizdir ve gelişim temposunu kendi belirler. Bu yüzden bir bebeği onunla
aynı aydaki diğer bebeklerle kıyaslamak hatalı bir yaklaşımdır. Hatta bu tür kıyaslamalar
bir süre sonra aileler üzerinde baskı ve stres yaratabilir.
Yine aynı bakış açısıyla her
çocuk yaşını doldurdu diye yürümesi gerekmez! Ne de olsa 18 aya kadar
vakti var (Tek Başına Yürüme, Range: 8.0
– 18.0 Ay). Bir çocuğun ilk adımını atabilmesi için sadece fiziksel olarak büyümesi
yeterli değildir; çünkü bir çocuğun aynı zamanda kendini psikolojik
olarak da hazır hissetmesi gerekir, kendinde o cesareti bulup ilk adımını atabilmesi
için.
Aileler çevreden gelen “Aa,
yürümedi mi hala senin ki? Yaa, demek 13 aylık ve hala yürümedi, geç kalmış ama
yazık” gibi yorumlar karşısında kendilerini üzmek yerine WHO’nun bu bilimsel
çalışmalarına dayanarak “Aa, senin yoksa WHO’nun yaptığı son çalışmadan haberin yok mu?” gibi
bir cevap vermeyi tercih edebilirler.
Daha yaşına yeni girmiş küçük bir çocuk için o ilk adımları
atarken sağlaması gereken denge, göz-kol-ayak koordinasyonu ve bütün bunlar olurken ki baş etmesi gereken heyecan
seviyesini düşünürsek onun için ne kadar büyük bir şeyi başarmak üzere olduğunu
anlayabiliriz belki. Bu yüzden anne-baba olarak hem kendinize hem de çocuğunuza
“hadi ama artık yürüyüsün” beklentisiyle stres yapmaktan kaçınmalısınız.
İlk
defa bisiklete binerken yaşadıklarınızı hatırlamaya çalışın. Fiziksel olarak
buna kesinlikle hazırdınız ama bisikletin üstüne çıkar çıkarmaz bir anda
pedalları çevirip gidemediniz öyle di mi? Merak etmeyin, bu konuda yalnız
değilsiniz. Çocuklar içinde her yeni beceri bir güven meselesi aslında.
Unutmayın, bir çocuk her yeni hareketinde önce anne ve babasının
gözlerinin içine bakar ve orada görür yaptığı ya da yapamadığı bir şeyin nasıl
karşılık bulduğunu. Bazı çocuklar daha şanslıdır; çünkü onlar bu gözlere
bakınca ne kadar harika bir varlık olduklarını anlarlar ve yeniden denemek için
cesaret bulurlar kendilerinde…
Uzm. Psikolog Dr. & Sistemik Birey, Çift ve Aile Terapisti
Ayşe Bombacı
Uzm. Psikolog Dr. & Sistemik Birey, Çift ve Aile Terapisti
Ayşe Bombacı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder