Baba da Burda

Oğlumun ağzı dolu dolu, coşkuyla söylediği ilk kelimesi: Ba-ba, baba, babaaa!

Baba ve oğul arasında hamileliğim(iz)in ilk günlerinden beri kurulan çok özel ve güzel bir ilişki bu...

Onu daha annesinin karnında “Karpuzcuk” diye seven babasını, sevgi dolu sesinde tanıdı ilk defa, evet baba da burda!

Doğduğunda babasının şefkatli dokunuşlarında, omzunun üstüne kafasını koyduğunda bulduğu huzurda hatırladı, baba burda!

Gaz sancıları başladığında babasının o çok etkili “Gaz Dansı” egzersizleri sayesinde yeniden rahatlarken biliyordu artık, baba hep burda!

Altı değişirken üstünü ıslattığı için ona “Köftecik” diye gülen bu adamın yanında her şeyi özgürce yaşayabileceğini anlamaya başladığında,

Banyo suyunun içinde kendini bırakınca güvenle yaslandığı kolun, bu hayatta düşmesine asla izin vermeyeceğini anladığında,

Anne kadar sıcak ve şefkatli baba koynunda en derin uykulara daldığında,

Geceleyin ağlayarak uyandığında, yeni güne gülümseyerek başladığında gördüğü o yüz hep tanıdıktı, hissettiği dokunuşlar hep güven veriyordu...

Çünkü her ihtiyacı olduğunda baba da buradaydı.

Sabah kahvaltısında, akşam uykusu öncesi oyunlarında, 

İlk defa kafasını kaldırabildiğinde, ilk defa emeklediğinde, ilk dişini patlattığında, ilk püresini yediğinde,

Kendini harika bir varlık olarak hissettiğinde,

Sıcacık bakışlarla cesaretlendirildiğinde ve bir kez daha koşulsuz sevilirken öğrenmişti, “baba da burda” ve hep burada olacaktı…

Baba da Burda